تخت جمشید شیراز

کاخ آپادانا،به‌عنوان یکی از زیباترین و باشکوه‌ترین بناهای تخت جمشید، نمایانگر اوج هنر و معماری دوران هخامنشیان است. این کاخ عظیم که گنجایش بیش از ۱۰ هزار نفر را داشت با سرستون‌هایی مزین به تندیس‌های گاو دو سر و ستون‌های سنگی بزرگ ساخته شده بود. حجاری‌های بی‌نظیر و نقش‌برجسته‌های دقیق نشان از مهارت هنرمندان بسیاری دارد که در ساخت این بنا مشارکت داشتند. ستون‌های تالار اصلی، از دو تکه سنگ ساخته شده بودند و سقف تالار نیز با آبراهه‌هایی محافظت می‌شد تا از تخریب آن در زمان بارندگی جلوگیری شود. این سقف‌ها با گچ‌کاری‌هایی به رنگ سبز و خاکستری زینت داده شده بودند.

درگاه‌های کاخ، به‌ویژه درگاه‌های شمالی، که ورودی‌های اصلی کاخ آپادانا محسوب می‌شدند، دارای روکشی از طلا و نقوشی از سه گاو بال‌دار بودند که جلوه‌ای خیره‌کننده به بنا می‌بخشیدند. برخی از این طلاکوب‌ها در سال ۱۳۲۰ شمسی پیدا شدند در دیوارهای شرقی و غربی دریچه‌هایی تعبیه شده بود که نور طبیعی را به داخل تالار می‌آوردند و پنج طاقچه بزرگ نیز در دیوار جنوبی قرار داشت.

در چهار گوشه تالار اصلی کاخ آپادانا، به دستور داریوش بزرگ، صندوق‌هایی حاوی لوح‌های زرین و سیمین دفن شده بودند. این الواح حاوی متونی به سه زبان باستانی فارسی، ایلامی و بابلی هستند که به بیان گستره امپراتوری داریوش و قدرت و فرمانروایی او می‌پردازند. یکی از این جفت الواح هم‌اکنون در موزه ملی ایران نگهداری می‌شود.

در جنوب تالار اصلی،ایوان شاهان قرار گرفته بود که به نقاط مختلف محوطه تخت جمشید از جمله تپه مرکزی، حیاط کاخ تچر، کاخ هدیش و کاخ مرکزی دسترسی داشت. این ایوان به‌عنوان گذرگاه پادشاه به بخش‌های مختلف تخت جمشید عمل می‌کرد.

از زیباترین بخش‌های کاخ آپادانا، حجاری‌های ایوان شرقی است این حجاری‌ها با ظرافت بسیار انجام شده‌اند و تصاویری از سربازان، پارسیان و افراد با پوشش‌های مختلف را نشان می‌دهند که هرکدام با هدایایی به حضور پادشاه می‌آیند. ملیت این افراد از روی پوشش و ظاهر آن‌ها توسط باستان‌شناسان شناسایی شده است. این تصاویر نمادی از ملیت‌های تحت فرمانروایی هخامنشیان هستند و همچنین خدمتگزاران کاخ و افراد مسئول در بخش‌های مختلف را به تصویر می‌کشند.

دو ردیف پلکان قرینه با لبه‌های کنگره‌دار،که به‌شکل ذوزنقه ساخته شده بودند، راه دسترسی به این ایوان را فراهم می‌کردند و در طول این پلکان‌ها نیز نقوش برجسته از افراد مختلف دیده می‌شوند که همواره جلوه‌ای از شکوه و عظمت امپراتوری هخامنشی را نمایان می‌کردند.

قاب‌های مستطیل‌شکل با گل‌های دوازده‌پر،حلقه‌های دارای بال، نخل‌های سر به فلک کشیده و تندیس‌های ابوالهول یا شیرهای بال‌دار از رایج‌ترین نقوش در ایوان شرقی کاخ آپادانا هستند هر یک از این نقوش معانی و نمادهای خاص خود را دارند برای مثال، درخت نخل نمادی از فراوانی و برکت است و معمولاً در کنار نقش پادشاه حکاکی شده است. تندیس ابوالهول به عنوان نماد نگهبانی، نشان‌دهنده محافظت از کاخ یا معبد است همچنین،بال‌های عقاب و تنه شیر نشان‌دهنده قدرت و عظمت سلسله هخامنشیان بوده و حلقه بال‌دار نیز به عنوان نشانه قدرت و فرمانروایی شاه به شمار می‌رفته است

گرچه پیشتر تصور می‌شد که بخش‌های اصلی کاخ آپادانا به دست داریوش اول ساخته شده است،اما پژوهش‌های جدید باستان‌شناسی و بررسی دقیق نقوش برجسته در ایوان شرقی و سایر بخش‌ها نشان می‌دهند که تزئینات داخلی و ساخت اصلی کاخ عمدتاً در دوره خشایارشاه انجام شده است نقش او در این نقوش برجسته به وضوح دیده می‌شود. کتیبه‌های موجود در دیوارهای بالای پلکان‌ها نیز این موضوع را تأیید می‌کنند که بیشتر کارهای مربوط به ساخت و تزیینات کاخ در دوران خشایارشاه صورت گرفته است،اگرچه در ابتدا این نقوش به داریوش نسبت داده می‌شد.

کاخ اختصاصی داریوش یا تچر

کاخ داریوش اول هخامنشی که با نام «کاخ تچر» شناخته می‌شود،یکی از نخستین بناهای ساخته شده در مجموعه تخت جمشید به حساب می‌آید این کاخ که در جنوب غربی کاخ آپادانا و به سمت جنوب و آفتاب واقع شده است،به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش به عنوان «کاخ زمستانی» نیز شناخته می‌شود از سوی دیگر،به دلیل ظرافت و دقت در تراش سنگ‌ها و سطح صیقلی آنها، این بنا به «آینه‌خانه» یا «تالار آینه» نیز شهرت یافته است.

کاخ تچر به میزان دو تا سه متر از بناها و حیاط‌های اطراف خود بلندتر است و به شکل مستطیل طراحی شده که در جهت شمال به جنوب کشیده شده است تالار مرکزی این کاخ دارای ۱۲ ستون بوده و اتاق‌های کوچک واقع در شمال تالار هر یک چهار ستون داشته‌اند ایوان جنوبی مشرف به تالار نیز با ۸ ستون تزئین شده بود که همگی از جنس چوب بوده و امروزه اثری از آنها باقی نمانده است دو ردیف پلکان در دو طرف تالار، اتاق‌های شمالی را به ایوان جنوبی متصل می‌کرد

در حجاری‌های روی دیوارهای مشرف به پلکان‌ها، سه نقش با ظاهری متفاوت دیده می‌شوند که به نظر می‌رسد نشان‌دهنده خدمتگزاران،خواجگان دربار و پارسیان باشند. در این نقوش، خدمتگزاران بره‌های درسته را حمل می‌کنند در دیوارهای جنوبی نیز نقش‌هایی از مجالس تخت جمشید به چشم می‌خورد که شامل نمادهای فر کیانی،شاه،شاهزاده و تندیس ابوالهول هستند همچنین، کتیبه‌ای به زبان فارسی باستان در این بخش دیده می‌شود که در آن خشایارشاه به ستایش اهورامزدا و گستردگی فرمانروایی خود پرداخته است. ترجمه‌های این کتیبه به زبان‌های ایلامی و بابلی نیز به ترتیب در سمت راست و چپ آن حک شده‌اند. مشابه این کتیبه‌ها را می‌توان در دو بخش دیگر کاخ تچر نیز مشاهده کرد.

تالار اصلی کاخ تچر دارای ۶ درگاه ورودی بوده است:دو درگاه به سمت ایوان جنوبی باز می‌شدند، یک درگاه به ایوان شرقی،یک درگاه به ایوان غربی، و دو درگاه دیگر به اتاق‌های شمالی تالار منتهی می‌شدند بر اساس مستندات و کتیبه‌های موجود،باستان‌شناسان معتقدند که تکمیل برخی از بخش‌های کاخ تچر به دوران پادشاهی اردشیر دوم بازمی‌گردد.تالار اصلی کاخ با فرش‌های قرمز مزین شده بود و در تزیینات حجاری‌ها از سنگ‌های گرانبها و ورقه‌های طلا استفاده شده بود بسیاری از این حجاری‌ها در دوره‌های مختلف مرمت شده‌اند و یکی از کتیبه‌های موجود در کاخ با سه زبان فارسی باستان، بابلی و ایلامی،به سازنده کاخ یعنی داریوش اول اشاره دارد. بخشی از حجاری‌های کشف شده از این کاخ اکنون در کتابخانه ملی فرانسه نگهداری می‌شود.

کتیبه‌های متعددی بر دیوارها و درگاه‌های کاخ تچر حک شده‌اند که محتوای آنها شامل ستایش از داریوش،جانشینی خشایارشاه، و جزئیات ساخت بنا است. علاوه بر این،یادگارهایی از دوران پس از هخامنشیان نیز در میان این کتیبه‌ها یافت می‌شود دو سنگ‌نوشته مربوط به دوره شاپور دوم ساسانی، دو کتیبه از دوران عضدالدوله دیلمی، کتیبه‌ای از علی آق قویونلو و الواح شاهزادگان تیموری از جمله این آثار تاریخی هستند.

آرامگاه های شاهی

در بخش شمال شرقی چاه سنگی و در نزدیکی کاخ صد ستون،بقایای عمارتی مشاهده می‌شود که آثار به‌جا مانده از یک آرامگاه سنگی در آن به چشم می‌خورد سنگ‌های این بنای ایوان‌دار بدون استفاده از ملات روی هم چیده شده‌اند و کل سازه بر روی سکویی ساخته شده است. آرامگاه حجاری‌شده در شرق این بنا قرار دارد و به نظر می‌رسد که طرح صلیبی آن از آرامگاه‌های نقش رستم الهام گرفته باشد،هرچند بخش پایینی صلیب نیمه‌کاره رها شده است

در دوران هخامنشی،پادشاهان و مردم باور داشتند که بدن انسان پس از مرگ نباید عناصر پاک و مقدس سه‌گانه،یعنی آب،خاک و آتش،را آلوده کند به همین دلیل به دنبال روش‌های جایگزینی برای دفن مردگان بودند از جمله این روش‌ها، دخمه‌های زرتشتی آرامگاه‌های سنگی، استودان‌ها و صندوق‌های سنگی بزرگ بودند که در گذشته برای نگهداری اجساد مومیایی‌شده به کار می‌رفتند و جایگزینی برای دفن در خاک یا سوزاندن پیکرها به شمار می‌رفتند.

در دامنه کوه شرقی تخت جمشید،استودان‌ها به عنوان محل تجمع استخوان‌های مردگان قرار داشته‌اند که امروزه بقایای آن‌ها کشف شده است داریوش هخامنشی و پسران و نوه‌های او، برای ساخت مقبره‌های سنگی‌شان نقش رستم را انتخاب کردند که در فاصله‌ای نزدیک به تخت جمشید واقع شده‌اند همچنین در دخمه‌ای که در شمال تخت جمشید قرار دارد، دو قبر سنگی مشابه مقبره‌های نقش رستم کنده شده‌اند علاوه بر این، دخمه‌ای در جنوب تخت جمشید کشف شده که سه قبر سنگی در آن وجود دارد آرامگاه نیمه‌کاره دیگری نیز در بخش جنوبی محوطه مشاهده می‌شود.

این آرامگاه دارای نقوش برجسته و کتیبه‌ای مشابه آرامگاه داریوش است،اما باستان‌شناسان در خصوص صاحب این مقبره به اختلاف نظر رسیده‌اند برخی آن را متعلق به داریوش سوم می‌دانند و گروهی دیگر معتقدند که این آرامگاه محل دفن اردشیر دوم است آرامگاه شمالی که ساده و بدون نقوش برجسته است،به احتمال زیاد به اردشیر سوم تعلق دارد.

عجایب تخت جمشید

زمان ساخت عمارت‌های تخت جمشید به بیش از ۲۵۰۰ سال پیش برمی‌گردد،که این امر باعث می‌شود رعایت نکات مهم در ساخت بنا و شیوه‌های اجرایی آن که جزئیاتش در کتیبه‌ها آمده، به عنوان یکی از عجایب تخت جمشید شناخته شود.

در حینی که کاخ‌های عظیم در تخت جمشید در حال ساخت بودند،در دیگر امپراتوری‌های بزرگ جهان، برده‌داری رواج داشت و کارهای سنگین و ساخت‌وساز به عهده برده‌ها بود؛ اما در ایران و در زمان حکومت هخامنشیان،نه تنها زنان و مردان برای کار خود حقوق دریافت می‌کردند،بلکه با توجه به مدارک باقی‌مانده در کتیبه‌ها،کارگران بیمه بودند و از مزایای مختلفی برخوردار بودند.

در طراحی و ساخت ستون‌های تخت جمشید از نسبت طلایی هندسی استفاده شده و داخل ستون‌ها با سرب داغ به هم متصل شده‌اند به همین دلیل،ستون‌های باقی‌مانده از آتش‌سوزی تخت جمشید توانسته‌اند در برابر زلزله‌ها و بلایای طبیعی مقاومت کنند ستون‌های چوبی که دو سر آن‌ها سنگی است،از دیگر طراحی‌های منحصر به فرد در معماری تخت جمشید به شمار می‌روند. کاخ آپادانا بر روی ۷۲ ستون ۲۰ تنی قرار دارد و با توجه به وسعت کاخ و وزن و فاصله ستون‌ها،چگونگی تحمل وزن این بنا توسط ستون‌ها از سوالات جالبی است بر روی هر ستون، مجسمه شیر دو سر با وزنی بالغ بر یک و نیم تن قرار داده شده است در دو سوی کاخ آپادانا دو ردیف پلکان وجود دارد که در سراسر آن، تصاویری از سربازان، سران حکومتی و پادشاهان مشاهده می‌شود. هرچند تعداد نقش‌برجسته‌ها بسیار زیاد بوده،اما امروزه تعداد کمی از آن‌ها باقی مانده‌اند و در هیچ‌یک از این تصاویر نشانی از اسارت، جنگ و خونریزی دیده نمی‌شود

از دیگر نکات جالب در معماری کاخ‌های تخت جمشید می‌توان به ناودان‌های آجری و سفالی قیرگونی شده، کوتاه در سقف‌ها،کانال‌های روباز و چاه سنگی اشاره کرد. همچنین، سیستم کانال‌کشی و لوله‌کشی آب و فاضلاب در تخت جمشید توجه باستان‌شناسان را به خود جلب کرده است.

برای حفاظت از تمام بناهای تخت جمشید،ستون‌های بلند به‌گونه‌ای تراشیده شده‌اند که بر روی هم قرار گرفته‌اند وجود این تراش‌ها به افزایش مقاومت بنا در برابر زلزله کمک می‌کند. در بین سرستون‌ها،گل ستون‌ها و پایه‌های آن‌ها، هیچ نوع ملاتی مشاهده نمی‌شود و این بخش‌ها تنها با استفاده از تراش‌های دقیق روی هم قرار داده شده‌اند ساخت کاخ‌ها نیز با قرار دادن تخته‌سنگ‌های بزرگ انجام شده است که برای جابه‌جایی این سنگ‌ها از اهرم‌های ساده‌ای بهره می‌بردند. این اهرم‌ها قادر به جابه‌جایی سنگ‌هایی با وزن ۲۵۰ تن بودند. استخراج و انتقال این قطعات بزرگ از معادن به کاخ‌ها،از بزرگ‌ترین شگفتی‌های ساخت کاخ‌های تخت جمشید به شمار می‌آید.

در گذشته، تصاویر حکاکی شده بر دیوارهای تخت جمشید با جواهرات، سنگ‌های قیمتی و نقوش رنگی زینت داده شده بودند که امروزه هیچ اثری از آن‌ها باقی نمانده است تراش‌های ریز در بخش‌هایی از بناها نیز بسیار حیرت‌انگیز هستند و نشان‌دهنده پیشرفت ابزار سنگ‌تراشان در آن زمان می‌باشند

در سنگ‌نوشته‌های باقی‌مانده از دوران هخامنشیان در تخت جمشید، اطلاعات قابل‌توجهی درباره قوانین اجتماعی آن زمان وجود دارد. بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده توسط باستان‌شناسان غربی، در زمان هخامنشیان در ایران، زنان و مردان از حقوق اجتماعی برابر برخوردار بودند. زنان می‌توانستند کار کنند و در دوران بارداری و زایمان از حمایت‌های خاصی بهره‌مند شوند. حق ارث نیز برای هر دو جنس برابر بود. این برابری اجتماعی که ۲۵۰۰ سال پیش در ایران باستان وجود داشت، یکی از بزرگ‌ترین دلایل شگفتی تاریخ‌شناسان است

باستان‌شناسان به وجود یک شهر باستانی در نزدیکی تخت جمشید اطمینان یافته‌اند، اما هنوز موفق به کشف کامل این شهر نشده‌اند. این شهر که در کتیبه‌ها به نام «شهر پارسه» اشاره شده،تنها نشانه‌های کمی از آن به‌دست آمده و تحقیقات برای پیدا کردن موقعیت آن از سوی باستان‌شناسان همچنان ادامه دارد

اگرچه به‌دلیل تخریب کامل سقف چوبی کاخ‌ها، هیچ اثری از آن‌ها در حال حاضر باقی نمانده است، اما باستان‌شناسان موفق به بازسازی نقوشی شده‌اند که با نقوش موجود بر مقبره‌ها مشابهت دارند این نقوش بازسازی‌شده در کاخ ملکه مادر که اکنون به عنوان موزه تخت جمشید شناخته می‌شود، قابل مشاهده هستند

تمام موارد اشاره شده در زمینه‌های معماری و نظام اجتماعی در بالا از شگفتی‌های تخت جمشید به شمار می‌روند، اما شاید عجیب‌ترین نکته در این مجموعه، پیام داریوش برای نسل‌های آینده باشد در چهار گوشه کاخ آپادانا،چهار لوح زرین قرار دارد که بر روی آن‌ها پیام صلح و دوستی برای تمامی جهانیان حک شده است قرار دادن این الواح در نقاط مختلف با پیام‌های یکسان، نشان‌دهنده عزم داریوش هخامنشی برای جاودانگی این نوشته‌هاست.

موزه تخت جمشید

موزه تخت جمشید،قدیمی‌ترین ساختمان موزه در ایران است که با بازسازی کاخ ملکه از مجموعه کاخ‌های تخت جمشید،به شکل امروزی درآمده است. این موزه که به نام موزه هخامنشی نیز شناخته می‌شود،در سال ۱۳۱۱ به همت پروفسور هرتسفلد، که مسئول کاوش‌ها در تخت جمشید بود، آغاز به ساخت شد. تزیینات داخلی موزه با ساروج قرمز، توجه بسیاری از گردشگران را به خود جلب می‌کند. انتخاب این رنگ به‌صورت نمادین و با توجه به ساختار قدیمی بنا و استفاده گسترده هخامنشیان از تزیینات داخلی در تخت جمشید انجام شده است

کاخ ملکه در زمان پادشاهی خشایارشاه و به دستور او ساخته شده است. این ساختمان شامل یک تالار اصلی و تعدادی اتاق است که ورودی‌های آن با نقوشی از خشایارشاه، خدمه‌اش و همچنین تصاویری از شیر و هیولا تزئین شده‌اند. در تالار اصلی، ۱۲ ستون چوبی سقف را نگه می‌دارند و بر روی هر ستون، تندیس‌های گاو دو سر وجود دارد

ساختمان موزه تخت جمشید در واقع همان کاخ ملکه است و به عنوان قدیمی‌ترین ساختمان موزه در ایران شناخته می‌شود تالار اصلی موزه چهار ورودی دارد که در هر یک از آن‌ها نقش‌برجسته‌هایی از پادشاهان هخامنشی مشاهده می‌شود، که همگی بر اساس نمونه‌های کشف‌شده در محوطه طراحی شده‌اند دیوارهای داخلی نیز دارای همین طراحی‌ها هستند و در میان آن‌ها، طراحی‌هایی از دوران ساسانی نیز به چشم می‌خورد اشیای داخل موزه شامل آثار مکشوفه از همین منطقه و کاخ‌های تخت جمشید است

بخشی از پای مجسمه مرمر و پرده سوخته‌ای که از محوطه تخت جمشید به‌دست آمده، نیز در این موزه به نمایش گذاشته شده است از دیگر آثار به نمایش درآمده در این موزه می‌توان به ابزارآلات ساخت‌وساز دوران هخامنشی،توپی چرخ ارابه، دهانه اسب مفرغی،ریتون‌های سفالی و ظروف کشف شده از زیر خاک اشاره کرد یکی از جالب‌توجه‌ترین مجسمه‌ها در موزه، مجسمه‌های دو زن است که قدمت آن‌ها به دوران مصر باستان برمی‌گردد،اما در محوطه تخت جمشید کشف شده‌اند.

در ورودی موزه تخت جمشید،ایوان وسیعی وجود دارد که در دو سمت آن سنگ‌های بزرگ و یکپارچه‌ای تا ارتفاع هشت متر قرار دارند. هر یک از این سنگ‌ها وزنی در حدود ۷۰ تن دارند و از محوطه تخت جمشید کشف شده‌اند این سنگ‌ها نمونه‌ای از مصالح عظیم به کار رفته در ساخت کاخ‌ها به شمار می‌روند

تعداد اشیای پیدا شده در مخزن موزه به بیش از ۵۰۰۰ عدد می‌رسد که همگی آثار شاخص و جالب‌توجهی هستند از این تعداد، حدود ۱۷۰ اثر در حال حاضر به نمایش درآمده است که به‌طور متناوب با یکدیگر جابه‌جا می‌شوند؛ بنابراین بازدیدکنندگان می‌توانند بارها و بارها از این موزه دیدن کنند

موزه تخت جمشید علاوه بر آثار تاریخی مربوط به دوران هخامنشیان، شامل آثاری از دوره‌های پیش و پس از آن نیز می‌شود که همگی از همین منطقه کشف شده‌اند. بخش‌های مختلف موزه تخت جمشید به شرح زیر است

تالار پیش از تاریخ

در این بخش از موزه،می‌توانید آثار به‌دست‌آمده از منطقه تخت جمشید را که به دوره‌های پیش از حکومت هخامنشیان تعلق دارند، مشاهده کنید در میان این آثار، ظروف و مجسمه‌های سفالی و همچنین ابزارهای سنگی دیده می‌شوند. قدمت برخی از این اشیاء به هزاره چهارم می‌رسد در دیوار جنوبی این بخش، یک نقش‌برجسته از انسانی با بال‌ها حک شده است که در مورد هویت تصویر اختلاف‌نظرهایی وجود دارد؛اما ترکیب هنر تصویرگری ایرانی و مصری از ویژگی‌های جالب‌توجه این اثر است. همچنین،در دیوار شرقی این تالار، قالب گچی مربوط به کتیبه کرتیر، موبد معروف و قدرتمند دوران ساسانی نصب شده است.

تالار هخامنشی

این بخش از موزه به‌عنوان مهم‌ترین قسمت آن شناخته می‌شود و آثار به نمایش درآمده در آن به دوره هخامنشیان تعلق دارند.این اشیاء در جریان کاوش‌ها و حفاری‌های انجام شده در منطقه تخت جمشید به‌دست آمده‌اند این مجموعه تنها بخشی کوچک از یافته‌های باستان‌شناسی این منطقه است و در سال‌های اخیر،بسیاری از آثار کشف شده از ایران خارج شده و در موزه‌های آمریکا و اروپا به نمایش گذاشته شده‌اند.

از جمله آثار بارز در تالار هخامنشی می‌توان به مهره‌های چشمی کشف شده از تخت جمشید،الواح گلی با خط میخی، تکه‌هایی از تندیس‌های سنگی حیوانات مانند گوش گاو و سر شیر، خنجر، ظروف سفالی،گلدان و ابزار جنگی نظیر شمشیر اشاره کرد یکی از جالب‌ترین اشیاء در این بخش، پرده‌ای سوخته با قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال است. همچنین، گل میخ‌های زرین و کتیبه‌های خشایارشاه نیز در این بخش وجود دارند که ترجمه‌های فارسی و انگلیسی کتیبه خشایارشاه در کنار آن نصب شده است. در این کتیبه، خشایارشاه روایتگر حال و احوال خویش است سایر اشیاء قابل توجه شامل پیکره سنگی دو گاو، مجسمه نیمه‌تمام سگ، تندیس نیم رخ یک شاهزاده هخامنشی، شیپور مفرغی و مجمر فلزی می‌باشند که خارج از ویترین در معرض نمایش قرار دارند.

تالار اسلامی

این بخش از موزه به نمایش آثاری از دوره‌های اسلامی در ایران، به‌ویژه دوران صفویه،اختصاص یافته است اکثر اشیای موجود در این تالار از نتایج کاوش‌های انجام شده در شهر اصطخر، که در نزدیکی تخت جمشید واقع شده، به‌دست آمده‌اند بیشترین بخش این مجموعه شامل ظروف سفالی لعاب‌دار با تزئینات خطوط کوفی و ظروف سفالی بدون لعاب با نقوش برجسته می‌باشد علاوه بر این،ظرف‌های شیشه‌ای، درهای چوبی دو لنگه با تزیینات خطوط کوفی و شیشه‌های رنگی نیز از دیگر اشیاء موجود در این تالار به شمار می‌روند.